Trideseti avgust 2020.godine treba da bude upisan crnim slovima u istoriju naše države zbog svih anticrnogorskih  odluka koje su donijele političke partije koje su formirale izvršnu vlast.

Nakon konstituisanja nove skupštinske većine i formiranja izdajničke Vlade maske su pale, dobili smo slobodu po pravilima srpskog sveta.

Trebalo bi mi dugo vremena da nabrojim svu štetu koju su politički “oslobodioci” napravili Crnoj Gori i njenim građanima.

Ono što na svakog crnogorskog patriotu ostavlja posebnu gorčinu jesu izmjene i dopune Zakona o slobodi vjeroispovijesti koje je  nova skupštinska većina po hitnom postupku izglasala.

Potpisivanje sramnog Temeljnog ugovora je SPC omogućilo kontinuitet koji joj ne priznaje ni njena matica Srbija, a od Crne Gore je oteto kulturno nasleđe.

Ovaj gest je bio pucanj u glavu Crnoj Gori i nacionalnim Crnogorcima kojima se po svaku cijenu željelo oduzeti pravo na slobodu vjeroispovijesti.

Način na koji su se državne institucije odnosile prema nacionalnim interesima države prvenstveno treba da služe na čast njihovim rukovodiocima i novoj Vladi.

Da svaka promjena nije nabolje najbolje su pokazale političke promjene koje su se desile 30.avgusta sa kojima su nezadovoljni, što je fenomen i oni koji su za njih glasali.

Da je vođenje države bio krupan zaligaj za novu izvršnu vlast pokazala su međusobna trvenja njenih činilaca i veliko neznanje upravljanja institucijama.

Danas cijenu avanture ekspertko-apostolske Vlade profesora Zdravka Krivokapića i doktora Dritana Abazovića ni kriva ni dužna skupo plaća Crna Gora.

Naša država zajedno sa nacionalnim Crnogorcima je preživjela golgotu kakva nije zapamćena ni u mnogo težim ratnim vremenima.

Nadam se da se više nikad  Crnoj Gori neće dogoditi “sloboda” koju joj je donio 30.avgust 2020.godine.